Als klein meisje wilde ik altijd paardrijden. Net als zo'n beetje 99% van de meisjes in mijn omgeving was daar echter helemaal geen geld voor bij ons thuis. Dat ene meisje dat wel op ponyrijden mocht werd dan ook door alle meisjes met afgunst bekeken als ze langs schreed op haar pony.
Kleine meisjes worden groot. Ik ging puberen, studeren, werken, werd moeder en toen wilde mijn stiefdochter op de vakantie in Duitsland dolgraag een paardrijles doen.........
Aangezien ik de enige ben in ons gezin die Duits spreekt, althans meer dan "wie bitte?" en "tswai bier", werd ik ingeschakeld om de les te vertalen.
Leuk 4 keer een half uur door een snikhete zandbak lopen en weer met afgunst naar de amazone op het paard kijken en er weer zelf naast lopen. Maar stiefdochter genoot en straalde en dat is ook heel wat waard.
Onze voltallige kinderschare wilde afgelopen jaar weer terug naar diezelfde camping. Stiefdochter wilde weer paardrijden en zo liep ik dit jaar weer naast het paard. Tot de lerares zei "möchtest du auch mal probieren?" uhm nou uhm sja hahaha, nee joh ben ik toch veel te oud voor... zielug voor het paard en nog wat halfzachte excuses en intussen nonverbaal gillend "OH ECHT, COOL JA IK WIL OP EEN PAARD, JA IK WIL OP EEN PAARD, JA IK WIL OP EEN PAARD, COOL OOH SHIT JA, MEN ALS IK NOU HET LEF VERDO.... EENS HAD" Maar ja allemaal nonverbaal. Verbaal kwam ik nog steeds niet verder als mwah nee laat ik dat maar niet doen. Tot de lerares zei "ik zie ze elk jaar, de moeders met de verlangende blik in de ogen die het nooit daadwerkelijk durven te vragen. Nu is je kans"
En ik dacht ja, nu was mijn kans. Het was nu of nooit. En dus zei ik ja, ik maakte een afspraak voor een eigen les, klom op dat paard ( werd ik alsnog bijna een over het paard getilde taart, gelukkig hield ik net mijn evenwicht) en ik reed paard. Vol adrenaline, het was hardstikke hoog, wiebelig, maar man man man wat heb ik ervan genoten.
En als ik dan op mijn 35e de liefde van mijn leven kan vinden, op mijn 40e eindelijk paard heb gereden, waarom zou ik dan niet op mijn 40e een blog over beauty en lifestyle kunnen starten? Dus......
Vandaag de geboorte van Stillbeauty. Ik wens jullie allemaal veel plezier hier.
Liefs Inge
